Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
Toen ik vanmorgen op de fiets over de Europaboulevard reed, zag ik haar net als gisteren weer staan. Wachtend. Met haar fiets. Op een hoek. Een meisje van veertien. Met de voor die leeftijd zo typerende gewichtsloze blik. Die zowel verlegenheid, vervoering als verveling kan betekenen. Terwijl ik haar passeerde, reed vlak achter mij een … Lente verder lezen
Niets zo goed tegen stress als wat snoeien in de tuin. Het is een soort mediteren. Een vorm van arbeid waar je maar een dun laagje van je bewustzijn bij nodig hebt. Zodat het overige deel alle kanten op kan waaien. Over de grenzen van de tuin en nog veel verder. Naar niks en nergens. … De kunst van het losmaken verder lezen
Toen de sneeuw laatst eindelijk uit onze achtertuin was verdwenen, werden wij verrast door de bloeiende irisjes die daaronder vandaan kwamen. Zo maar. Als een stukje taart dat iemand voor je in de koelkast heeft bewaard. En alsof het allemaal niet op kon scheen de zon vandaag ook nog eens genereus. We gingen naar de … Tellen verder lezen
Vanmiddag was het plotseling mooi voorjaarsweer. Zo onverwacht dat wij ons eerst eens op het achterhoofd krabden en toen besloten om een kijkje te nemen bij het nieuwe filmmuseum. We waren niet de enige. Het was er druk, erg druk. Maar mooi is het wel en de stad is een mooi gebouw en een fijne … Publieke ruimte verder lezen
Zag vanmiddag het staartje van de zevende etappe van Parijs-Nice. Van Sisteron naar Nice ging het, in deze editie van de Rit naar de Zon. Ach ja, Nice, op 10 maart 2012. Het peloton over de Promenade des Anglais. De toeschouwers in hemdsmouwen, met de hand de ogen afschermend tegen de zon. De turquoise zee die … Voorjaar verder lezen