ROMANS
Zo vergaat een meisje (2003) Roman
Gilles Fontijn is een nakomertje. Vanuit die positie binnen het gezin zal hij tegen de mensen en gebeurtenissen aan kijken: hij is een toeschouwer aan de zijlijn. Zelfs als hij zijn grote liefde tegenkomt, treedt na een bloeiende periode de vervreemding op en blijft hij achter met de vraag wat hij met zijn leven aan moet. We maken kennis met zijn familie en vrienden, volgen hem tijdens zijn studentenjaren in de stad, om tenslotte met hem terug te keren naar de plek waar hij is opgegroeid – en die hij nooit meer zal verlaten. Ingenieus zijn door het verhaal heen de gedachten gevlochten die Gilles bekruipen wanneer hij later, in de herfst van zijn leven, een jong meisje de tuin van zijn buurvrouw ziet besproeien. Er lijkt iets in hem te veranderen. Trekt zij hem na al die jaren in het hier en nu?
Zo vergaat een meisje is alleen al door de omvang een gewaagde (debuut)roman; het is geschreven in een kalm en onverstoorbaar tempo, met liefdevolle aandacht voor het detail. Het is het verhaal van een leven, en tegelijk een verhaal over de herinnering, het geheugen en, hoe kan het anders, het voorbijgaan van de tijd.
De pers over Zo vergaat een meisje
‘Snoek heeft met zijn vakmanschap en uithoudingsvermogen en met zijn fijne, sierlijke pen een ode aan het leven zelf geschreven.’ (Juryrapport Geertjan Lubberhuizenprijs 2003)
‘Meer dan een traditioneel verhaal is Zo vergaat een meisje – de titel is ontleend aan Nescio – een meesterlijk gestileerd buiten de tijd geplaatst monument voor de tijd.’ (Juryrapport Debutantenprijs 2003)
‘Aan het eind had ik het dubbele gevoel van tevredenheid over het feit dat ik zo’n mooi debuut had mogen lezen en spijt dat het boek uit was.’ (GPD)
‘Zo vergaat een meisje troost zoals alleen grote kunst dat kan.’ (De Limburger)
‘Wat een verrukkelijke wereld bevat deze roman.’ (Het Parool)
‘Het lijkt op stilstaand water, maar de onderstroom zuigt je mee.’ (De Standaard)‘Dit is heimwee. Dit is heerlijk.’ (De Groene Amsterdammer)
Wil je een fragment lezen uit Zo vergaat een meisje? Klik hier
Poste restante (2008) Roman
Tijdens zijn werk als tekstschrijver stuit Ludo op internet op een oude strandfoto. De foto maakt de herinnering wakker aan magische zomerweken uit zijn kindertijd toen hij samen met Sylvie de wereld ontdekte. Die vakantie van 1968 eindigde echter in een drama en Sylvie heeft hij daarna nooit meer gezien. Maar wat is er eigenlijk echt gebeurd in die zomer? Als hij Sylvie in een bioscoop tijdens een marathonvoorstelling van Heimat meent terug te zien, krijgt hij eindelijk de kans om het geheim van die ene paradijselijke vakantie te ontrafelen. Op een betoverende, rustige toon weet Snoek herinneringen, fantasie, werkelijkheid, nuchterheid en humor samen te smelten tot een wonderlijk en ontroerend verhaal.
De pers over Poste Restante
‘Een mooie, overtuigende roman over het onvermogen vat te krijgen op het verleden.’ (Het Parool)
‘Vooral het verhaal van Poste Restante intrigeert.’ (Algemeen Dagblad)
‘Meer dan een vertelling is Poste Restante een persoonlijke, filosofisch getinte bespiegeling over de misleiding van het geheugen en de kracht en het falen van herinneringen’ (Brabants Dagblad)
‘Poste Restante is een knappe en uitgebalanceerde roman die de sfeer van oude, vergeelde foto’s uitademt. Snoek schrijft laconiek en bij vlagen poëtisch en melancholiek over het verglijden van de tijd. Nostalgische lezers hebben er een vluchthaven bij.’ (De Leeswolf)
‘Voor zijn debuut Zo vergaat een meisje (2003) kreeg René Snoek veel lof: vooral om zijn stilistische gaven. Die springen ook hier in het oog: melodieuze zinnen, gave alinea’s, klinkende beschrijvingen.’ (Trouw)
‘Net als in zijn debuut Zo vergaat een meisje uit 2003 weet René Snoek ook in Poste Restante een wereld op te roepen vol melancholie en vergeefsheid.’ (Eindhovens Dagblad)
Wil je een fragment lezen uit Poste restante? Klik hier.
Paradijsvlegels (2009) Een korte reis langs de sensatie van de jeugd
Foto’s: Ray Nicovs (www.raynicovs.com)
Tekst: René Snoek
Bekijk een preview van Paradijsvlegels
Uitgestelde weemoed (2021) Verhaal opgenomen in de bundel Hier loop ik dan, het mooiste uit de Nederlandse wandelliteratuur.
Familiegeschiedenis (2021)
Een man met een moestuin (2022)
VERHALEN, COLUMNS EN ARTIKELEN
In de loop der jaren is een groot aantal columns en verhalen van mijn hand verschenen in tijdschriften en op websites, waaronder Buitenleven, Op Pad, Armada, Seasons, Reizen en Groei & Bloei. Een selectie daarvan vind je op de pagina Publicaties.