‘And how are you?’ said Winnie the Pooh.
‘Not very how,’ he said, ‘I don’t seem to have felt at all how for a long time.’
Soms, als ik als Troostlezer weer naar de boeken van A.A. Milne grijp, slaag ik erin om het gevoel op te roepen dat mij in mijn kinderjaren overviel als ik regels als de bovenstaande las.
Als kind kon ik niet tegen de zwartgalligheid van Iejoor. Zijn donkere wereldbeeld beklemde me, zijn cynisme voelde ik als een bedreiging. Ik huiverde als het verhaal zich verplaatste naar dat sombere plekje van het bos, ‘a Gloomy Place’, ‘a thistly corner of the forest’, waar de oude, grijze ezel zijn distels eet en de condition humaine overdenkt.
>lees verder