Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
De Troostlezer is op zoek, altijd op zoek. Maar naar wat eigenlijk? Naar niets. Of alles. Of om het even wat. Hij vindt zijn thuis in de tocht. In het zoeken zelf zijn bestemming. Hij doet het zonder een stap te verzetten. Gedreven door zijn verbeelding en zijn zucht naar meer. Meer van hetzelfde welteverstaan. … Troostlezen (9): Sophie Calle verder lezen
O, het bitterzoete genoegen ziek te zijn. De overgave aan een macht groter dan jijzelf. Ontslagen van verantwoordelijkheid levend in een microkosmos die de realiteit misschien raakt maar niet is. De slaap niet kunnen vatten op de momenten dat dit zou moeten en wegdrijvend op de dromen die opwellen in elke strompelende voetstap die je … Troostlezen (8): The Great American Novel verder lezen
Tweedehands boeken zijn als zwijgende mannen die uit gewoonte samengroepen in het schemerige licht van cafés, op banken van stadsparken, in stationsrestauraties: lange regenjassen, vettige kragen, een gezicht vol ezelsoren, en soms een naam of een opdracht op het schutblad – ergens de aansluiting gemist, maar waar? De ware Troostlezer zoekt graag hun gezelschap, op … Troostlezen (7): De terugkeer van Steve Warson verder lezen
‘And how are you?' said Winnie the Pooh. ‘Not very how,' he said, ‘I don't seem to have felt at all how for a long time.' Soms, als ik als Troostlezer weer naar de boeken van A.A. Milne grijp, slaag ik erin om het gevoel op te roepen dat mij in mijn kinderjaren overviel als … Troostlezen (6): In which Eeyore has a birthday and gets two presents verder lezen
Ziek. De koelte van de slaapkamer. Kussens in de rug. De steeds weer herhaalde nieuwsberichten van dalende beurskoersen als een verre, verre mantra op de radio. De werkelijkheid, maar niet hier. Een glas limonade, een pakje zakdoekjes en een stapel stripboeken: dat is mijn, koortsige, werkelijkheid. De stapels stripboeken die ik bij gelegenheden als deze … Troostlezen (5): ‘Nou moe?’ – de verbazing van Guust Flater en Marcovaldo verder lezen