Des Snoeks

Zondag wordt The Passion nog eens overgedaan. Als op de Vlaamse heuvels de Lijdensweg nogmaals wordt uitgevoerd. Met de Muur van Geraardsbergen als hedendaags Golgotha.

Tenzij er hier in huis zwaarwegende bezwaren zijn, zal ik ook deze 99e editie van de Ronde van Vlaanderen voor de tv meebeleven. Maar ik denk niet dat ik daarbij op de NOS zal afstemmen. Ik zie namelijk nogal op tegen het luisteren naar Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot. Dat zit hem met name in het feit dat vooral Herbert Dijkstra de koning is van het gebruik van de zegswijze ‘het is niet des…’, waar op de plaats van de puntjes de genitief van een eigennaam wordt ingevuld. Zoals in ‘Het is niet des Snoeks om kritiek te leveren op iemands taalgebruik’. Maar er zijn grenzen.

Waarom is het zo pijnlijk om dit aan te horen? Niet omdat het foutief is, met fouten heb ik niet zo heel veel moeite. Nee, het is een pijnlijk soort hypercorrectie en gewichtigdoenerij ineen. Flauwekul. Gebeuzel, Larie. En een verschijnsel dat je vooral bij sportcommentatoren en -journalisten ziet. Jack van Gelder is er ook een meester in.

Googelt u maar eens en u zult voorbeelden tegenkomen als ‘het is niet des Hiddinks’, ‘des Oranjes’, ‘des Ajax’, ‘des Feyenoords’, ‘des Ruttens’, ‘des Kramers’, ‘des Twentes’. En hier en daar een ‘het is niet des Bentley’s’ (Autoblog.nl). Of een ‘dat is niet des Europees denken’ (Boerderij.nl).

Terwijl er toch zulke voor de hand liggende alternatieven zijn. Zoals ‘het is niets voor Hiddink’ of ‘dat past niet bij Feyenoord’.

Het is een beetje flauw om te zeggen dat het een pijnlijke poging is van sportjournalisten om hun beroep cachet te geven. Geboren uit de wens voor vol te worden aangezien. Maar het is wel zo.

En hoewel het niet des Snoeks is om uit de bijbel te citeren, wil ik dat bij wijze van uitzondering hier toch doen. ‘Als gij dan bijeen samenkomt, dat is niet des Heeren avondmaal eten.’ Goed. Het is gezegd. En niet onopgemerkt gebleven. Laten wij daarmee de uitdrukking ten grave dragen.