Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
Vanmorgen scheerde ik mij weer met mijn oude Philishave. Omdat het nieuwere exemplaar dat wij samen deelden, gisteren met mijn zoon is meegegaan. 't Is even wennen. Gisteravond stuurde hij een berichtje waarin hij vroeg of zijn rugzak met laptop nog bij ons stond. Het ding bleek nog in onze slaapkamer te staan. Waarop hij zei … Met voorbedachten rade verder lezen
Ze zat op de rand van haar bed, mijn moeder, de handen gevouwen in haar schoot. Ze leek zich mijn aanwezigheid niet bewust, staarde door het raam naar buiten, naar de plantenbakken op haar balkon, glimlachte en zei: ‘Wat een vreemd idee dat ik de viooltjes niet meer zal zien bloeien.’ Ergens vindt er een … Beeldrijm 13: Jaartelling verder lezen
Al mijn hele tuinleven lang droom ik van een moestuin. Het is een romantische gedachte, waarin ik mijzelf met schep en schoffel bezig zie in de weerbarstige klei. Een kruiwagen mest hoort erbij en rubber laarzen. En het gezicht en de stem van de in 1996 overleden Geoff Hamilton, die 17 jaar lang Gardener’s World … Vergeten groenten verder lezen
Verderop in de gang van het verzorgingshuis staat een groepje verzorgsters en verpleegsters te praten. Ze maken handgebaren, knikken, overleggen; een schiet er in de lach. 'Mevrouw B. is uit haar bed gevallen,' verklaart mijn moeder als ik haar ernaar vraag. Naar buiten starend blijft ze met haar rollator middenin de kamer staan. 'Je vraagt je af hoe … Aangloeien verder lezen
Ze is nooit groot geweest, mijn moeder, en zwaar evenmin. Maar de jaren hebben haar, hand in hand met een aantal fysieke ongemakken, nog kleiner, krommer en lichter gemaakt dan zij al was. 'Vijfendertig komma zes,' zei ze gisteren, 'en ik eet toch goed.' Ze haalde haar schouders op. 'Natuurlijk is er altijd wel iets dat … Mag het ietsje meer zijn? verder lezen