Johnny Marr bespeelde een 12-snarige Rickenbacker. Nu net niet op het filmpje hieronder, maar doorgaans wel. Het is het typische geluid van deze gitaar, een geluid dat over het algemeen met de term ‘twangy’ wordt aangeduid, dat de sound van The Smiths voor een groot deel bepaalde. Samen met Morrissey’s stem uiteraard. Hij was niet de enige, Marr. Denk aan The Byrds en u denkt aan een Rickenbacker.
Mooi woord vond ik dat vroeger altijd, Rickenbacker. Ik had zelf een namaak Les Paul, maar eigenlijk wilde ik een Telecaster. Ooit verkocht, trouwens, die Les Paul, toen ik in geldnood zat. Rickenbacker. Brengt de geur van gitaarversterkers bij me boven. Heerlijke geur was dat. Zou nog wel eens een muziekinstrumentenwinkel willen binnen lopen om eventjes aan een Vox AC 30 te ruiken. Zou dat heel raar staan?
Laatst liep ik langs een kapsalon. Uit de deuropening dreef die typische geur van kapsalons. Had ik lang niet meer geroken: ik ga al jarenlang onder de tondeuse bij echtgenote. Zou graag weer eens naar de kapper gaan. En dan de woorden wassen-watergolf uitspreken. Zou dat heel raar staan?
Brengt me bij een andere geur die ik al jarenlang mis: de geur van een sigarenzaak. Ik heb een grondige afkeer van roken en sigarettenrook. Maar de geur van sigarenzaken met een wand vol pakjes sigaretten, kistjes sigaren, Bazooka kauwgum, rijen tijdschriften, Robbedoes, Kuifje, Marvel. Een sigarenzaak. En dan het liefst van een gewezen profvoetballer. Sjaak Swart. Bennie Muller. Frits Flinkevleugel. Gewoon naar binnen lopen, ogen dicht doen en de geur opsnuiven. Zou dat heel raar staan?