Omdat Jack van Gelder nog steeds niet heeft gebeld, geef ik nu toch mijn opstelling van het Nederlands elftal hier maar prijs.
In het doel staat ook bij mij Edwin van der Sar. Rechtsback zetten wij Nigel de Jong – en die moet dan gewoon weer doen alsof hij op een Amsterdams pleintje speelt. Het centrum van de verdediging wordt gevormd door de twee gemeenste jongetjes van de klas: André Ooijer en Khalid Boulahrouz. Linksback staat Orlando Engelaar. Orlando Engelaar? hoor ik u zeggen. Ja, Orlando Engelaar. Rustig, goed overzicht, sterk aan de bal, goede inspeelpass (zoals dat tegenwoordig heet), lekker lang (en zoveel hebben we er daar niet van, van lange spelers).
Had ik al gezegd dat wij gewoon 4-4-2 spelen? Vier man op het middenveld, dus. Rechts aan de buitenkant speelt Dirk Kuyt. Voor het broodnodige loopvermogen, dat veel andere spelers zo missen. Lopen zonder bal, gaten trekken, gaten vullen, diepgaan, ballen afpakken – kent u Angelo Colombo nog? Die blonde speler uit het Milan van Gullit, Rijkaard en Van Basten? Stond ook rechts op het middenveld. Ik hoop dat Van Basten zich hem nog bijtijds herinnert. Naast Kuyt zetten wij John Heitinga. Om de nummer 10 van de tegenpartij uit te schakelen. En het vuile werk op te knappen voor zijn maatje Wesley Sneijder, die uiteraard voor hem in het centrum speelt. Op links tenslotte staat Arjan Robben. Zo hebben we een middenveld met een speler voor het loopwerk, een verdediger, een met een pass en schot, en een met een actie. Compleet en in balans, dacht ik zo.
De voorhoede bestaat uit Robin van Persie en Ruud van Nistelrooy: ik denk dat ik daar niets aan hoef toe te voegen.
Ziet er mooi uit, vindt u ook niet? Ach, wie weet belt hij nog.