Le voci della sera
‘Dromen komen nooit uit, en zodra we zien dat ze verbrijzeld zijn, begrijpen we opeens dat de grootste vreugden van ons leven buiten de werkelijkheid liggen. Zodra we zien dat onze dromen verbrijzeld zijn, worden we verscheurd door heimwee naar de tijd dat ze nog in ons gloeiden. Ons levenslot bestaat uit deze wisselwerking tussen hoop en heimwee.’
Aan het woord is hier Natalia Ginzburg, de grote kleine schrijfster uit Italië.
Hoop en heimwee. Zijn dat misschien de twee polen waardoor de Troostlezer beurtelings aangetrokken wordt? En maken die dat wij de ene keer vluchten naar vertroosting biedende avonturen, de ‘vreugden die buiten de werkelijkheid liggen’, en de andere keer leniging zoeken in gedeelde weemoed?
> lees verder
Hoi Rene,
Ja er is nog wel iemand die de boeken van Natalia Ginzburg leest: ik.
Je omschrijft het mooi, de schoonheid en kracht van haar boeken. Wat een geweldige schrijfster is het toch! Bij heel veel boeken denk ik nog steeds: dat doet Natalia beter! Al het overbodige eruit gesodemieterd. Fijn is dat!