Kon vandaag niet lezen. Steeds als ik het probeerde begonnen mijn ogen te tranen. Merk de laatste tijd wel vaker dat lezen niet meer zo makkelijk gaat als voorheen. De eerste signalen van de noodzaak van een bril? Altijd als ik aan een bril denk, schiet me een passage te binnen uit Meir Shalevs De kus van Esau. Over die twee broers die met één bril moesten doen. Hoe ging die ook al weer? Kon het niet nazoeken vandaag. Toen ik het boek pakte begonnen mijn ogen al te tranen.
Ben het met Alberto Manguel eens: ‘Ik zou misschien kunnen leven zonder te schrijven, maar ik denk niet dat ik zou kunnen leven zonder te lezen.’ (Een geschiedenis van het lezen)
Vandaag geen lezen dus. Foto’s op de PC geordend. Nu pas gezien hoe mooi de tuin er deze zomer bij stond. Daarna mijn troost in de keuken gezocht. Had een paar sappige peren. Van één een clafoutis gemaakt. Een ander in de sla gedaan. Met ruccola, manchego en walnoten. Verder een pita met gyros. Yoghurt met knoflook, handvol munt, honing, beetje komijn.
Eén dagje zonder lezen gaat nog wel. Troostkoken. Of ogentroost. Of zoiets.