Wat deed Ronald Giphart daar gisteravond bij P&W aan tafel? Die jongen mag de naam van Wolkers nog niet in de mond nemen. En moesten wij nu echt twee maal Adri van der Heijden horen vertellen hoe hij een dikke pakkerd van hem had gekregen? En dat meisje van de dierenpartij, kon de redactie nu echt niet zo snel met iets beters komen? Gemakzuchtig en eendimensionaal. Net als de verfilmingen van zijn boeken die, met inbegrip van Turks Fruit, hem recht noch goed hebben gedaan.
Nee, gelukkig was Maarten van Rossum er nog.
Serpentina’s Petticoat, Kort Amerikaans, Gesponnen Suiker, Terug naar Oegstgeest. En toen was het wel zo’n beetje op. Maar mooi genoeg.
‘Men tilt een blad op en daar staat geschreven
in taal die slechts de wormen is gegeven:
Dood, dood, en nog eens dood,
en even leven.’