In een interview in de NRC van afgelopen vrijdag brengt schrijver/filosoof Pascal Mercier het fenomeen linguistic waste ter sprake. Taalpuin. ‘We horen alleen nog maar verstarde metaforen (…) iedereen kletst elkaar na. We geloven dat we iets denken, terwijl we in werkelijkheid niets meer doen dan ons naar gangbare vormen schikken. In de krant, op televisie, nooit lees of hoor je oorspronkelijk taalgebruik.’ Aldus Mercier. Internet is naar de mening van Mercier het toppunt van linguistic waste. Da’s waar.
Maar aan de andere kant: wat niet? Ben bang dat ons hele leven nogal overbodig is. Tegelijkertijd houd ik er wel van om die rommel met mijn handen te doorzoeken. In de vroege uren de straten af te schuimen op zoek naar iets van waarde. Een morgenster, scharrelend tussen het zwerfvuil langs de digitale snelweg.
Zo kwam ik ook onderstaande foto tegen. Op http://stores.lulu.com/fotografie
Een bloempje tussen het straatvuil, zullen we maar zeggen.