Weet u nog welk woord wij gebruikten voor de term startup in zwang raakte? Hoe dan ook, ik kan het woord niet meer horen. Niet in het enkelvoud en al helemaal niet in het meervoud.
Misschien is het een uiting van een breder ongenoegen. Een ongenoegen over wat ik de studentikoosheid van deze tijd zou willen noemen. De nerdiness. Die kinderlijke thrill of making possible.
Want zegt u eens eerlijk hoeveel van die nieuwe vindingen, media, apps en gadgets boden een oplossing voor een probleem waar u al tijden mee zat? En hoeveel van diezelfde dingen creëerden een probleem dat u vroeger nooit had?
Ik moest daar aan denken toen ik de berichten over Meerkat volgde. Een verspilling van tijd, geld en talent. Zonde.
Noem mij oud en van vroeger tijden, maar het doet mij allemaal iets te veel denken aan een advertentie die ik vroeger als kind wel in bladen zag. Een advertentie voor een röntgenbril waarmee je dwars door kleren heen kon kijken. Van alleen het idee al werd ik erg opgewonden. Toch heb ik ouder geworden nooit de neiging gehad om het ding te gaan ontwikkelen.
Als startup, zeg maar.
Overigens zou mijn antwoord op de vraag waarmee ik dit stukje begon ‘klein opdondertje’ luiden.
We zijn allemaal overgeleverd aan de luimen van de evolutie René!
Als kind heb ik er eentje gekocht bij de feestwinkel in Amsterdam Slotervaart. Zal rond 1972 geweest zijn. Samen met mijn vriendje kochten we er eentje, na lang aarzelen voor de etalage. We waren de winkel nog niet uit of gristen het zakje met de bril open. Ik zette hem als eerste op…haha…ik had de primeur en zou alle meisjes zonder kleren zien. Ik zag niets. Mijn vriendje zei tegen me dat ik dikke zwarte vegen en randen rond mijn ogen had, nadat ik de bril had afgezet… huh? We lazen de beschrijving op het zakje nog eens na: ROETKIJKER, zo heette dat ding (met daarnaast een afbeelding van een bijna blote vrouw). Feestwinkel? Roetkijker? Zwart? Roet? En toen viel het kwartje. Ik heb nog dagen met die roettoet rondgelopen. :)