Tot een aantal jaren terug, toen ik nog niet aan de schoolvakanties was gebonden, kwam het vaak voor dat ik tijdens een EK of WK niet in Nederland was. Juni is een mooie maand om weg te gaan. Zeker als een naar psychose neigende toestand zich meester heeft gemaakt van ons land. Nu moet u niet denken dat ik niet van voetbal houd. Dat doe ik wel. Sterker nog, ik ben verslingerd aan het spelletje en als men mij vraagt wat ik wil worden als ik later groot ben, dan luidt mijn antwoord nog altijd ‘profvoetballer’, al wordt die vraag mij hoe langer hoe minder gesteld.
Het is niet alleen de gekte die tijdens een eindtoernooi bezit van ons land neemt die mij wegjaagt. Hoewel ik moet toegeven dat een zekere distantie geen kwaad kan, is het toch meer zo dat het toernooi in Nederland zo wordt overschaduwd door het wel en wee van Oranje, dat daarmee het zicht op de wedstrijden en het genieten van het voetbal je ontnomen wordt.