Ik begon deze draad van berichtjes, de stream of consciousness van onze tijd, met een tweetal notities over een telefooncel. Ik voeg daar nu, ruim twee jaar later, een derde aan toe. Ik kwam hem tegen op de onvolprezen boekennieuwssite van Dirk Leyman ‘De papieren man’. Het gaat om een rode, Engelse telefooncel in het dorpje Westbury-sub-Mendip. Ook in het traditierijke Engeland verliezen telefooncellen hun functie. Soms worden zij verkocht en krijgen een nieuwe bestemming. In Westbury-sub-Mendip, gelegen ten zuiden van Bristol en Bath, is een telefooncel verbouwd tot de kleinste bibliotheek van Groot-Brittannië. Vierentwintig uur per dag geopend, elke dag van het jaar. Met een collectie van inmiddels meer dan honderd boeken. Wie een boek leent, zet daar een ander boek voor in de plaats. Ach, wat lees ik dit soort berichtjes graag.