Het was vanmorgen. Toen na een paar hevige najaarsbuien de zon doorbrak. Plotseling moest ik denken aan dat moment in winters, als er sneeuw op het dak ligt en de zon schijnt. Dat geluid, van smeltwater dat van de dakpannen loopt en kabbelend door dakgoot en regenpijp de grond in verdwijnt. Fijn geluid is dat. Alsof je met je voeten in een beekje zit. De zon op je gezicht. Winter die doet alsof het zomer is. Zouden we dat nog eens meemaken? Toen even later de regen weer tegen de ramen vlaagde, wist ik weer dat het herfst was.