Ik hoorde laatst op de radio dat zelfs The Undertones zich aan een come back hadden bezondigd. Dacht altijd dat mijn generatie bands en artiesten daar niet aan zou doen. Wat dat betreft kan het web je nog wel eens een onaangename verrassing bezorgen.
Dat komt zo, ik had vorig jaar een CD van Echo & The Bunnymen van mijn zoon kado gekregen. The very best of. Oude hits van mijn elpees die ik nooit meer kan draaien. Plus een paar nieuwe.
Ik was ze de laatste twintig jaar wat uit het zicht verloren, moet ik toegeven. Maar door de CD ging ik kijken wat ik aan filmpjes op YouTube kon vinden. Helaas vond ik tussen een groot aantal oude live-opnames en optredens in televisiestudio’s ook een paar recentere beelden.
Arme Mac. De jongen met het engelen gezicht. Lips like sugar. Ik heb zo lang geprobeerd om mijn haren zo te laten zitten als hij, maar slaagde er nooit in. Las een keer dat hij met nat haar ging slapen. Dat scheen de truc te zijn.
Zal weinig meer uithalen, ben ik bang. Zowel bij hem als bij mij.
