Het is een droom om nog eens een roman te schrijven die zich echt van hyperlink naar hyperlink laat lezen. Springend van associatie naar associatie, pagina naar pagina, link naar link. Dan is dit misschien niet meer dan een schamel alternatief. En toch heeft het iets van diezelfde bekoring: lezen via de tags die ik aan mijn stukjes heb gehangen. Zijwaarts lezen, heb ik het genoemd. Voor wat het waard is. Vrijwillig verdwalen. Bestemmingloos bladeren.