Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
Stilte. Een vacuüm waaruit elk geluid is verdwenen. Zelfs de zee, ja zelfs de zee, houdt de adem in. Zwijgen is des schrijvers droom. En nachtmerrie. Soms ben ik de woorden moe en zou ik het liefst verdwijnen. Maar zonder tekst geen schrijver. Hij bestaat alleen in taal. En dan komen de eerste regendruppels. Aangerend over het strand. … Beeldrijm 7: De kunst van het verdwijnen verder lezen
Hij is weer terug, de stilte. Verdwenen is de ritmische puls van mijn hartslag, het zuchten in mijn oor. Wat het was? Ik weet het niet. Maar het zou me niet verbazen als het geluid over een zekere tijd weer terug is. Tot die tijd verroer ik mij niet, houd me stil en geniet.
Ik merkte het aan het begin van de zomer voor het eerst op. Daarna verdween het een aantal weken, maar sinds kort is het er weer. Een pulserend ruisen in mijn rechteroor. Op het ritme van mijn hartslag. Op dit moment overstemd door de ventilator van mijn pc en het tapdansen van mijn vingers op … Stilte verder lezen