Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
Op zomerse dagen is Nescio nooit ver weg. Net zomin als mijn jeugd. Dagen vol trage ledigheid, waarop plannen voorbij gleden, als de wolken aan de hemel. Vol van julilicht, de geur van gras en houten huisjes die ’s ochtends krakend ontwaakten. Het voetbalveld, waarop een shirtje hangend in het doelnet werd vergeten. En bleef … Beeldrijm 19: Same player shoots again verder lezen
Gisteren gewandeld met broer in Waterland. Broek, Zunderdorp, Zuiderwoude, Broek. Gras, water, lucht en broer. En Nescio, want die is nooit ver weg in Waterland. Als ik aan de horizon het silhouet van Ransdorp zie, dan fluister ik onhoorbaar voor anderen 'de vierkante toren van Ransdorp in de verte en de rij van nietige huisjes aan weerszijden ervan'. … Volgend jaar in Holysloot verder lezen
Het is een stille, bewegingsloze ochtend. De tijd hangt als nat wasgoed aan een lijn en laat zijn druppels vallen. Met vriend en fotograaf Ray naar Abcoude om langs het Gein te wandelen. En de zonsverduistering te zien. Maar de zon lijkt zich voor deze gelegenheid achter een dik pak wolken te hebben teruggetrokken. Als een vrouw, die … God, een zonsverduistering en een boterham met pindakaas verder lezen
Afgelopen zondag over de N236 naar 's Graveland gereden. Ik houd van provinciale wegen. Ik houd van het Nederland van voor de snelwegen. Bochtige wegen. Langzaam slingerend door het landschap. Rij bomen erlangs. Een sloot. Weilanden. Een benzinepompstation, een kwekerij, een bedrijf dat sierhekken maakt. Chinees restaurant ‘De grote muur'. De N236 is een van … N236 verder lezen