Over schrijven, lezen, kijken en herinneren
Een van mijn favoriete scènes uit de filmgeschiedenis zit aan het eind van Jacques Tati’s Les vacances de monsieur Hulot. Als na alles wat er is gebeurd bijna iedereen zich afkeert van de hoofdrolspeler, zit monsieur Hulot in zijn eentje op het strand. Een paar meter verderop speelt een groepje kinderen. Monsieur Hulot, Tati zelf, … Beeldrijm 9: Tativille verder lezen
Het was niet het lauwwarme weer, de zon of het met korte mouwen koffiedrinken op ons terras dat de zomer aankondigde. Noch was het de opgeruimde tuin: de struiken gesnoeid, bladeren en stengels van vorig jaar verwijderd, de tafel en stoelen afgenomen, woesj, woesj, een bezem over de tegels. Het was zelfs niet het muisje … Zomertijd verder lezen